#1 Gotuję z... Wilk Syty

Zapraszam na pierwszy i mam nadzieję, że nie ostatni post z serii "Gotuję z..."!

Jeśli jeszcze nie znacie bloga Wilka, to serdecznie Was na niego zapraszam. Ta wspaniała kobieta (wbrew temu, co może sugerować jej nick) codziennie raczy swoich czytelników niebanalnymi przepisami na dania, które zadowolą podniebienia nawet najbardziej wybrednych smakoszy. Nic więc dziwnego w tym, że to właśnie wśród jej przepisów znalazłam danie, które koniecznie chciałabym wypróbować. Właściwie tych dań jest o wiele więcej, więc możecie się spodziewać, że Wilk Syty często będzie gościł w mojej blogowej serii. 

Nie byłbym sobą, gdybym na pierwszy ogień nie wybrała przepisu na "coś słodkiego". Jak wiecie, jestem wielką fanką słodyczy, uznałam więc, że ciekawie będzie nauczyć się przyrządzać ich zdrowsze zamienniki, zdecydowanie mniej kaloryczne i mające lepiej przysłużyć się mojemu ciału. Stąd mój wybór padł na kusząco wyglądającą mleczną kanapkę, na którą przepis znajdziecie oczywiście na blogu wielokrotnie już tutaj wspominanym i to tam Was po niego odsyłam.

Jaspis w kuchni, czyli moje perypetie w trakcie gotowania.

Ponieważ mleczna kanapka jest propozycją na śniadanie, wstałam z wielkim zapałem i chęcią do gotowania. Żeby jednak nie było tak kolorowo, muszę Wam wspomnieć, że już z listą składników miałam problem, a Wilk Syty dostała ode mnie masę absurdalnych pytań, zapewne oczywistych dla tych, którzy dłużej w tym siedzą i potrafią gotować. "A co to w ogóle za serek naturalny? A najlepiej podaj mi proszę konkretnego producenta, bo ja nie wiem, co to.", "A nie wiesz może, czy dostanę olej kokosowy w takich najzwyklejszych pod słońcem sklepach?". W tym miejscu chciałabym bardzo podziękować Wilkowi za cierpliwość i jednocześnie mam nadzieję, że posiadasz jej niewyczerpane pokłady, gdyż to na pewno nie ostatnie Twoje danie, które spróbuję samodzielnie zrobić.  

Przed...

W końcu jednak udało się. W dniu poprzedzającym moją wielką przygodę z gotowaniem zdobyłam wszystkie potrzebne składniki. Tym samym mogłam zabrać się za wykonanie mlecznej kanapki.

"Mamo, a my mieliśmy w zestawie do blendera taką trzepaczkę?!". Cóż, poradziłam sobie bez niej. Wymieszałam ze sobą wszystkie składniki potrzebne do przygotowania "kromek" mlecznej kanapki i jak Wilk przykazał, odczekałam 10 minut, aż masa zgęstnieje, w międzyczasie nagrzewając piekarnik i zastanawiając się, czy przypadkiem nie sypnęło mi się za dużo mąki owsianej. A że piekarnik długo się nagrzewał, to nawet dobrałam się do surowej masy, uznając, że chyba rzeczywiście przesadziłam z mąką. Wreszcie jednak uformowałam na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia "kromki" i całość wrzuciłam do piekarnika. Mając 20 minut wolnego czasu, przygotowałam krem do mlecznej kanapki. W tym celu z serka naturalnego o masie 250 gram zrobiłam wymagane w przepisie 200 gram, nadprogramową ilość oczywiście beztrosko zjadając, resztę posłodziłam dwoma łyżeczkami miodu. I czekałam nadal, zdziwiona, że w kuchni zaczyna tak ładnie pachnieć.

... i po upieczeniu (tak, torszkę mi się przypaliło)

Upieczone "kromki" należało pozostawić do wystygnięcia. Moi drodzy, wbrew pozorom jest to bardzo ważna część przepisu. Co zrobiłam ja? Nie mogłam już doczekać się efektu końcowego, więc nie czekałam zbyt długo. Jako przyszły technolog chemiczny podejrzewałam, co się stanie, kiedy na jeszcze ciepłe "kromki" wyłożę serek, lecz wolałam się przekonać o tym na własnej skórze. Tak, serek chwilkę pozostał na miejscu. A potem w malowniczy sposób rozpłynął się na talerz. Co poradzić? 

Niemniej jednak miałam swoją upragnioną mleczną kanapkę, a jej opłakany wygląd nie zmienił jej walorów smakowych. Muszę przyznać, że to naprawdę dobre danie! Dobre oraz bez wątpienia bardzo sycące, gdyż czułam się najedzona już po pochłonięciu połowy kanapki, a gdzie tam jeszcze jej pozostałość? Czułam jednak, że rzeczywiście przesadziłam z mąką. Owszem, dodałam 4 łyżki, jak w przepisie, jednak były one zdecydowanie zbyt czubate i na przyszłość już wiem, gdzie popełniłam błąd. Pomijając jednak moje drobne potknięcia, mleczna kanapka jest niesamowita w smaku. Kakaowe "kromki" z wyczuwalnym posmakiem banana idealnie komponowały się ze słodkim, kremowym serkiem.

Tutaj możecie zobaczyć, że serek już "ucieka" z kanapki

Podsumowując, jestem zachwycona. Nie sądziłam, że takie smaczne danie może być jednocześnie zdrowe. Co prawda w moim przypadku kaloryczność mocno podbił miód, ale jeśli będziecie trzymać się zaleceń Wilka, macie idealną opcję na zdrowe śniadanie. Muszę przy tym przyznać, że spędziłam w kuchni więcej czasu, niż się spodziewałam, zwalam to jednak na brak umiejętności kulinarnych i organizacji pracy. Dla mnie będzie to śniadanie idealne na spokojniejsze poranki. I na pewno jeszcze wrócę do tego przepisu, chociażby po to, by popracować nad wizualnym aspektem dania, osiągnąć idealny kształt i puszystość.

Co prawda, jak wspominałam, serek wylał się na talerz, ale kanapka była pyszna i pomimo mojego wykonania, nawet nie wygląda tak tragicznie ;)

Jak widzicie, nawet takie beztalencie kulinarne jak ja poradziło sobie z tym przepisem, więc Wy, drodzy czytelnicy, tym bardziej musicie go wypróbować!