Centymetr w ruch! – wrzesień

Przyznam szczerze, że nieco obawiałam się chwili, w której sięgnę po centymetr, by dokonać pomiarów. W końcu od momentu, w którym zapowiedziałam, że muszę doprowadzić się do porządku po sesji, tak naprawdę nie robiłam nic szczególnego. Po prostu wróciłam do regularnej aktywności, która niemalże przez cały czerwiec była mi obca. Dodatkowo wciąż nie potrafię rozstać się ze słodyczami, choć chyba wreszcie znalazłam na to skuteczną metodę, o której wspomnę Wam w dalszej części posta. A teraz, nie zwlekając, chciałabym przedstawić Wam tabelę z moimi wynikami. 

Chyba nie muszę pisać, że jestem bardzo, ale to bardzo zadowolona? Patrząc na wyniki, jak na dłoni widać, że jest o niebo lepiej. Ponadto waga powoli przestaje być dla mnie wyznacznikiem moich postępów. Przez długi czas ważyłam około 55 kilogramów, czasem niewiele mniej, czasem niewiele więcej, odkąd jednak chodzę na crossfit, waga zamiast spadać, powolutku leci w górę i jak widać w załączonej tabeli, mam raczej tendencję do tycia niż chudnięcia. Ciężko jednak mówić tutaj o tyciu, kiedy to najprawdopodobniej sprawka powoli rozwijających się mięśni. W końcu ten dodatkowy centymetr w każdym bicepsie musi gdzieś się zmieścić! :D W czasie sesji rzeczywiście nieco obrosłam w tłuszczyk, ale teraz, kiedy wróciłam do "starych" wymiarów, wciąż ważę więcej. I nie mam zamiaru z tego powodu płakać, bo widzę, jak moje ciało się zmienia. Widzę chociażby ten biceps, którego wcześniej wcale nie miałam i nie było nawet czego napinać. Widzę podniesione pośladki i smuklejsze nogi. Szkoda tylko, że nie widzę wymarzonego, płaskiego brzucha, tylko wzdęty balonik, ale to już kwestia diety i nieszczęsnych słodyczy, którymi się zapycham, ale też których nie jem od poniedziałku i już zauważyłam lekką poprawę, zobaczymy, co będzie dalej.

Tydzień temu miałam też okazję zważyć się na wadze, która mierzy także poziom tkanki tłuszczowej oraz kilka innych przydatnych rzeczy. Była to pierwsza tego typu waga, z którą miałam do czynienia i z tego, co się orientuję, była to także jej bardzo podstawowa wersja. Zwykle wagi te kojarzę jeszcze ze specjalnych uchwytów na dłonie, które należy złapać, na tej wadze natomiast wystarczyło stanąć boso. Stąd traktuję wykonane nią pomiary z przymrużeniem oka, zresztą, każda z tego rodzaju wag nie jest stuprocentowo dokładna, ponadto pomiędzy jedną, a drugą wagą może być bardzo duże przekłamanie, więc kiedy już zdecydowaliśmy się na tego typu pomiary, najlepiej wykonywać je zawsze na tym samym urządzeniu. Wtedy łatwiej będzie nam monitorować ewentualne postępy. 

Tutaj także jestem bardzo zadowolona, gdyż przyznam szczerze, że myślałam, że poziom mojej tkanki tłuszczowej jest wyższy, sięgający około 30%, a tutaj proszę, takie miłe zaskoczenie. Stąd jak najbardziej mieszczę się w prawidłowym przedziale dla osób aktywnych. Dodam jeszcze, że przed pomiarem do wagi należy wprowadzić takie dane jak wzrost, poziom aktywności fizycznej (mój to 3 w 5-stopniowej skali) oraz rok urodzenia, a przynajmniej takie wymagania dotyczą wersji, na której ja dokonywałam swoich pomiarów.

Cóż jeszcze mogę dodać? Jestem bardzo zadowolona z powyższych wyników i mam nadzieję, że będzie już tylko lepiej. Lepiej głownie dlatego, że skutecznie walczę z jedzeniem słodyczy i całkiem nieźle mi to idzie, obiecałam też, że zdradzę Wam sposób na powstrzymanie się od słodkości, który okazał się prawdopodobnie strzałem w dziesiątkę w moim przypadku. Uwaga, jest to... zakład z moim chłopakiem! :D Założyliśmy się, że do 18 grudnia on nie pije alkoholu, a ja nie jem słodyczy. Jestem odrobinę przerażona tak odległą datą końca tego wyzwania, ale dla chcącego nic trudnego, prawda? Jesteście pewnie ciekawi, o co się założyliśmy? Przegrana zakładu nie jest stricte powiązana z jego zakończeniem i to nie wtedy się rozliczymy. Z braku pomysłu na jakąś dotkliwą karę dla przegranej strony, uznaliśmy, że jeśli ktoś złamie się w trakcie zakładu, sponsoruje wypad w miejsce z jakimś dobrym jedzeniem. Przykładowo, gdybym zdarzyło mi się zjeść słodycze trzy razy, to trzy razy musiałabym uszczuplić moją studencką kieszeń. Ale ja oczywiście nie przegram! Wyszukuję już za to miejsca, do których chciałabym się udać, gdyby mój chłopak złamał zasady. Widzicie, ile frajdy można mieć z powstrzymywania się od sięgnięcia po te ukochany batonik? Ten element wzajemnej rywalizacji skutecznie odstrasza mnie od szuflady w domu, gdzie kryją się wszelkie słodkości. 

To rozwiązanie postanowiliśmy przyjąć, póki nie wymyślimy czegoś bardziej spektakularnego, co wiązałoby się z przegraniem całego zakładu. Może Wy macie jakieś ciekawe pomysły? Nam jakoś wena nie dopisuje, a na moich czytelników zawsze mogę liczyć :) Niech to będzie coś, co faktycznie zaboli przegraną stronę! Niekoniecznie od strony finansowej, bo w moim przypadku bardziej zabolałoby moich rodziców, niż mnie... No chyba że musiałabym uciułać na to pieniążki, o, dla mnie to też może być ciekawe rozwiązanie. Czekam zatem na Wasze propozycje! 

A jak tam Wasza forma, moi drodzy?