LIEBSTER BLOG AWARD vol. 4

Wracałam do domu z ambitnymi planami pisania projektu inżynierskiego lub zabrania się za stertę sprawozdań, jednak wydaje mi się, że nic mi dziś z tego nie wyjdzie. Chociaż, kto wie? W końcu godzina jeszcze młoda. W każdym bądź razie po weekendzie spędzonym nad notatkami oraz poniedziałkowym siedzeniu do 17 na uczelni potrzebuję choć chwili wytchnienia i mam wrażenie, że chwila ta obejmie cały dzisiejszy wieczór. Tak, to jest bardzo dobry pomysł - dziś odrobina odpoczynku i wczesne pójście spać, natomiast jutro rano biorę się do pracy! Tymczasem jednak, by umilić sobie ten wieczór, który kilka zdań wcześniej ustanowiłam wieczorem wolnym, postanowiłam odpowiedzieć na pytania z kolejnej nominacji do LBA, którą tym razem otrzymałam od autorki bloga 4 razy M. 

Nie przedłużając, zapraszam Was do przeczytania moich odpowiedzi i od razu zaznaczę, że tym razem nie będę nikogo nominować, gdyż całkiem niedawno to robiłam. Ponadto dzisiejsza wena nie sprzyja wymyśleniu ciekawych 11 pytań. I bardzo przepraszam, jeśli będę brzmiała nieco nieskładnie (odnoszę takie wrażenie po przeczytaniu pierwszego akapitu), ale zmęczenie daje mi się nieco we znaki, wielce prawdopodobne, że wyląduję dziś w łóżku jak na mnie wyjątkowo wcześnie.

1. Napisz kilka słów o sobie.

Czasem mam wrażenie, że nie mam o sobie niczego ciekawego do powiedzenia. Wy też tak macie? W każdym bądź razie to bardzo dobre pytanie, gdyż już od dłuższego czasu przymierzam się do zrobienia zakładki "o mnie" i jak możecie zobaczyć na blogu, a raczej nie zobaczyć, kiepsko mi to idzie. Przechodząc jednak do właściwej części pytania... We wrześniu skończyłam 23 lata, studiuję Technologię Chemiczną i obecnie zmagam się z semestrem inżynierskim, plącząc się między pisaniem pracy, a nauką na bieżące zajęcia. Lubię mówić o sobie, że jestem kobietą z umysłem ścisłowca i duszą humanisty. Ścisłowiec - na to wskazuje taki, a nie inny kierunek studiów. Ale humanista? Cóż, moje zainteresowania po prostu idą właśnie w tym kierunku - uwielbiam czytać, uwielbiam pisać, kiedyś nawet próbowałam sił we własnym opowiadaniu (klik!), stąd mi się wziął ten humanista. Co jeszcze mogę dodać? Mieszkam na Śląsku, gdzie powietrze jest całkiem dobre, tylko trzeba je dokładnie pogryźć i nie potrafię mówić gwarą, choć podobno dla osób z innych części Polski ten akcent i tak jest mocno wyczuwalny. Widzicie? Naprawdę tylko czasem mam wrażenie, że nie mam czego o sobie opowiedzieć! 

2. Jak długo piszesz bloga? 

Muszę zerknąć do archiwum, gdyż mam sklerozę. Luty, 2015 roku, wtedy to wszystko się zaczęło, choć nie do końca, gdyż dodałam kilka postów znacznie wcześniej, tutaj, pod tym samym adresem, ale ostatecznie je usunęłam i podeszłam do tematu od początku, tym razem przykładając się do tego tak, jak należy. 

3. O czym najbardziej lubisz pisać?

Zdecydowanie o wszystkim i o niczym! Jeśli dobrze się przyjrzycie, to większość moich postów ma niestety (a może i stety?) właśnie taki charakter. Ostatnio nawet rozmyślałam o tym, że mało u mnie tematyki stricte FIT, z drugiej strony jednak nie czuję się na siłach, by dawać Wam jakieś niesamowite porady i dzielić się z Wami moją życiową fit mądrością. Jakby nie patrzeć, w tej kwestii nie jestem wykwalifikowanym specjalistą, a laikiem i wolę pisać o moich zmaganiach i perypetiach, niż radzić innym, jak mają postępować. A że wciąż ze mną jesteście, Moi Drodzy Czytelnicy, to taka forma bloga chyba aż tak bardzo Wam nie przeszkadza, prawda? :)

4. Twoje najskrytsze marzenie?

Mówiłam już, że nie lubię takich pytań? Zwyczajnie nie wiem, co mam na nie odpowiedzieć. I to nie dlatego, że nie marzę, bo to chyba robi każdy z nas. Po prostu nigdy nie umiem wybrać czegoś ciekawego i interesującego. Pomyślmy jednak, jakie jest moje najskrytsze marzenie... Może zamieszkać gdzieś, gdzie cały rok jest ciepło? Wiem, słabe, ale wybaczcie mi, po uczelnianym maratonie moja kreatywność leży i już nawet nie kwiczy. 

5. Czujesz się spełnionym człowiekiem?

Chyba nie do końca. A raczej, wydaje mi się, że to zależy od mojego nastroju, są bowiem takie dni, kiedy czuję się świetnie, jestem taka wspaniała i mogę przenosić góry, a kiedy indziej mam wrażenie, że jestem beznadziejna i nic mi się nie udaje. Z drugiej strony chyba wciąż mam za mało lat, by móc mówić o spełnieniu, gdyż spory kawałek życia przede mną i mam jeszcze naprawdę dużo czasu, żeby czerpać z niego garściami. I żeby kiedyś tam, za kilkadziesiąt lat, kiedy będę siedzieć siwiuteńka i otoczona stadem kotów, móc powiedzieć, że faktycznie przeżyłam życie tak, jak chciałam i jestem spełniona. 

6. Jesteś optymistą czy pesymistą?

Optymistą, ale takim, który dopuszcza do siebie najczarniejsze wizje. To znaczy, nie jestem w tym optymizmie zaślepiona i jeśli mam przed sobą jakieś trudne zadanie, to zdaję sobie sprawę z tego, że może mi nie wyjść, może się nie udać, mimo że gdzieś tam w głębi ducha staram się nastawiać pozytywnie. Zawsze też wyszukuję dobre strony danej sytuacji, chociaż inni mogą ich nie widzieć. Zatem być może takim stuprocentowym optymistą nie jestem, ale jest mi do niego zdecydowanie bliżej, niż do optymisty. 

7. Co zmieniłabyś w swoim życiu?

Niczego bym nie zmieniała. Podoba mi się to, w jakim miejscu się teraz znajduję, na jakim etapie mojego życia jestem. Słyszeliście pewnie o efekcie motyla? Bardzo nie chciałabym, żeby jakaś zmiana, której bym sobie zażyczyła sprawiłaby, iż nagle okazałoby się, że tu i teraz to coś zupełnie innego, niż znam z codzienności. Jestem szczęśliwa, jest mi dobrze, więc dlaczego miałabym coś zmieniać? 

8. Czego nie lubisz w ludziach?

Narzekania. Bardzo, ale to bardzo nie lubię ludzi, którzy potrafią tylko i wyłącznie narzekać, obojętnie o czym by się z nimi nie rozmawiało. Instynktownie odsuwam się od takich osobników, trzymam jak najdalej, gdyż po spotkaniu (i w trakcie) z nimi czuję się niesamowicie przytłoczona. 

9. Jak radzisz sobie z krytyką? 

Wydaje mi się, że nie najgorzej. Wiecie, mam taki syndrom, że chciałabym być we wszystkim najlepsza (mimo iż dobrze wiem, że tak się nie da), co automatycznie sprawia, że kiedy ktoś mnie krytykuje, czuję się poniekąd tak, jakbym była atakowana. Szczególnie dezaprobata ze strony najbliższych tak na mnie działa. Wtedy jednak staram się powtarzać sobie, że to przecież nic takiego (a już na pewno nie atak) i wyciągam wnioski. Uczę się tego, że krytyka wcale nie godzi we mnie osobiście, że to coś normalnego i że nie oznacza, że od razu jestem tą najgorszą. Zwykle więc odczuwam ją mocno, ale też poruszenie bardzo szybko mi przechodzi. 

10. Czego szukasz u innych blogerów?

Być może podobieństwa do samej siebie? Ale też przede wszystkim motywacji i inspiracji. Lubię obserwować, kiedy coś komuś się udaje i wychodzi, lubię cieszyć się szczęściem innych, nawet jeśli nigdy nie spotkałam takiej osoby w "realu". Lubię też sobie z bloggerami pogadać, wymieniając komentarze i zawarte w nich spostrzeżenia, dowiedzieć się czegoś nowego. Myślę, że każdy, kto bloguje doskonale zrozumie, o co mi chodzi :) 

11. Jak trafiłaś na mojego bloga? 

Przez komentarz zostawiony u mnie na blogu :) Zawsze staram się odwiedzać tych, którzy do mnie zajrzeli po raz pierwszy, chociaż moja lista blogów, które odwiedzam jest już tak długa, że momentami mogę robić to ze sporym poślizgiem. I przeważnie kiedy już wpadam z taką re-wizytą, to zostaję na dłużej, gdyż naprawdę bardzo, ale to bardzo lubię śledzić, co tam u Was się dzieje i czytać Wasze wpisy :) Ostatnio w szczególności umilają mi one długi dojazd na uczelnię, lub analogicznie z uczelni do domu :)

Mam nadzieję, że bez problemu przebrnęliście przez powyższy tekst i wybaczcie, że teraz nieco mnie tutaj mniej, ale nikt za mnie nie upora się z obowiązkami. Być może niedługo uda mi się napisać, co tam u mnie od strony "fit", a tymczasem życzę Wam miłego wieczora :)