Akademia 3 Składników: ciasteczka owsiane

Pierwszy wpis tej nowej serii zapowiada się bardzo sympatycznie, ponieważ któż z nas nie lubi tego typu smakołyków, do jakich należą ciasteczka owsiane? Oczywiście jako kobieta swego czasu rękami i nogami wzbraniająca się przed wejściem do kuchni nigdy ciasteczek owsianych nie robiłam, Wy zapewne macie wiele udanych prób za sobą, uwierzcie mi jednak, że za tymi konkretnymi ciasteczkami po prostu oszalejecie. Przepis na nie jest banalnie prosty i nie będę tutaj się nad nim rozwodzić, gdyż wszystkie niezbędne informacje oraz wskazówki znajdziecie u Wilka, tam też będziecie mogli obejrzeć sobie zdjęcia o wiele ładniejsze, niż u mnie, choć przyrzekam, tym razem ja i mój telefon bardzo się staraliśmy! Tym bardziej, że ciasteczka okazały się wspaniałymi modelami!

Wykonanie zajęło mi niewiele czasu. W końcu rozgniecenie banana, dorzucenie do niego sypkich składników i ich wymieszanie to żadna filozofia. Na tym etapie zaczęłam zastanawiać się, czy nie dorzucić do powstałej masy czegoś od siebie, ale ostatecznie zrezygnowałam, uznając, że z moim mizernym talentem kulinarnym jeszcze coś zepsuję i szybko zrezygnowałam z tego pomysłu, co wyszło mi na dobre, ale o tym przekonałam się już po upieczeniu ciasteczek. Uformowałam je w dłoniach, najpierw turlając masę, aż otrzymałam mniej bądź bardziej idealną kulę, którą następnie z premedytacją spłaszczyłam i ułożyłam na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Tym sposobem wyszło mi 8 ciasteczek (za mało!), ale z ilością może być różnie, w zależności od tego, ile masy na raz nabierzecie, u mnie była to każdorazowo jedna łyżka.

Ułożone równiutko ciasteczka włożyłam do uprzednio nagrzanego do 180 stopni piekarnika, odpaliłam stoper i zasiadłam przed szybką, obserwując postępy pieczenia, a przy okazji pławiłam się w buchającym od sprzętu cieple. Wy oczywiście możecie pominąć krok z obserwacją, ale ja naprawdę nie chciałam niczego zepsuć, poza tym mój piekarnik jest stary i lubi płatać figle, wolałam więc mieć wszystko na oku. Po około 5 minutach ciasteczka już rumieniły się na bokach, podczas gdy środek pozostawiał co nieco do życzenia. W związku z tym obniżyłam nieco temperaturę, a po kolejnych 5 minutach po prostu wyłączyłam piekarnik i pozwoliłam ciasteczkom nieco poleżakować.

Wreszcie mogłam je wyciągnąć z piekarnika. Wyglądały tak apetycznie, że odczekałam zaledwie chwilę, aż nieco przestygną i zabrałam się do skomponowania artystycznej konstrukcji na talerzu, by zdjęcia do tego posta prezentowały się choć odrobinę przyzwoicie. Ciasteczka obfotografowałam z każdej strony, później wpadając na pomysł upiększenia kompozycji miodem i wiórkami kokosowymi, przez co musiałam przeprowadzić kolejną sesję. A w brzuchu coraz bardziej burczało! W końcu, uznawszy, że posiadam odpowiednią ilość zdjęć, chwyciłam jedno z ciasteczek i wgryzłam się w nie zachłannie.

W tym momencie muszę użyć tego słowa. Okazało się, że ciasteczka są z a j e b i s t e. Wiecie, na początku myślałam sobie, co rewelacyjnego może wyjść z banana, płatków owsianych i wiórków kokosowych? Och, ależ był ze mnie człowiek małej wiary! Zjadłszy pierwsze ciasteczko, już sięgałam po kolejne i wiedziałam, że z bólem serca przyjdzie mi się od nich oderwać, by chociaż kilka zostawić na spróbowanie mojemu chłopakowi. Byłam jednak dzielna, zostawiłam mu całe trzy ciasteczka, które jednak nie dotrwały do jego przyjścia. Widząc moje wyczyny w kuchni, rodzice też musieli skosztować, zgodnie przyznali, że ciasteczka są bardzo dobre, przez co na talerzu pozostało zaledwie jedno, samotne ciasteczko. Ciasteczko, które zniknęło godzinę później, pochłonięte na raz. "Napisz Wilkowi, że dobre!" – zarządził chłopak, więc piszę. A później stwierdził, że on sam też musi sobie zrobić takie ciasteczka. Skoro mężczyzna chce piec ciasteczka, to chyba coś znaczy, prawda?

Zatem jak sami możecie przeczytać, te ciasteczka owsiane zawładną Waszym sercem. Są wyjątkowo miękkie, nieco kokosowe, a przy tym bez wątpienia sycące. W połączeniu z odrobiną miodu i świeżymi owocami smakują jeszcze lepiej, tak, że człowiek ma wrażenie, iż mógłby nie jeść już niczego innego! 

Już planuję upiec kolejna partię, tym razem oczywiście od razu zrobię ich więcej. Zastanawiam się, czy do masy na ciasteczka dorzucić coś od siebie w ramach eksperymentu, ale wychodzą one tak dobre, że pewnie nie będę chciała tego niczym zepsuć i móc delektować się prostym, ale jakże obłędnym smakiem :) 

A Wy robiliście już kiedyś ciasteczka owsiane? Nie? Koniecznie skorzystajcie z tego przepisu! Robiliście? I tak go wypróbujcie, bo ja się w nim zakochałam! :)