Sesja nie sprzyja byciu FIT

Jem co popadnie. Pocieszenia szukam w słodyczach. Nie ćwiczę. Chodzę z tłustymi włosami, niepomalowana (cóż, właściwie to nigdy się nie maluję, zostając w domu), taka jakaś ogólnie zapuszczona i zaniedbana. W niczym nie przypominam dziewczyn z Instagrama, promiennych i uśmiechniętych, które zdążą sobie ugotować, poćwiczyć i jeszcze lekką ręką zdać egzamin na 5 (swoją drogą mam ochotę założyć sobie Instagrama, ale tak bardzo nie umiem robić zdjęć). Serio? Ja z jękiem pochylam się nad notatkami i z jękiem się od nich odrywam, marząc tylko o tym, by umysł mógł wreszcie zaznać chwili wytchnienia. I za nic nie chce mi się ćwiczyć w przerwie od nauki. Za nic stać nad garami, by wymodzić sobie coś zdrowego. 

Źródło: tumblr.com

Wiem, że to rzekomo tylko i wyłącznie kwestia dobrej organizacji. Ale patrząc na stos notatek jakoś przestaję w to wierzyć. I uważam, że trzeba mieć w życiu pewne priorytety. Moim priorytetem na chwilę obecną jest uporanie się ze wszystkimi egzaminami jak najprędzej, tak, by nic nie zostało mi na wrzesień i abym mogła całe wakacje spędzić beztrosko, bez tej natarczywej myśli z tyłu głowy, że na wrzesień trzeba będzie się nauczyć, bo wtedy tak naprawdę nawet nie potrafię wypocząć.

Dlatego snuję się jak taki mały potworek, strasząc swoim wyglądem i wrzucając w siebie coraz więcej śmieci. I wczoraj, po takim małym obżarstwie, kiedy to wręcz namacalnie czułam, jak te wszystkie świństwa z chipsów i coli rozprzestrzeniają się po całym moim ciele, pomyślałam sobie, że przecież wcale nie muszę dodatkowo się dobijać. Że przecież nauka nie wyklucza wszystkiego innego i nie daje mi przyzwolenia na aż takie folgowanie sobie ze wszystkim. W końcu to tylko nauka, prawda? Z ćwiczeniami pewnie dalej będzie ciężko, ale mogę przynajmniej postarać się o to, by to, co jem, miało ręce i nogi. I nie sprowadzało się tylko i wyłącznie do tego, co nawinie mi się pod rękę. 

Ponadto usycham od siedzenia w domu. Marzy mi się długi spacer w gorących promieniach słońca, marzy mi się wygrzanie w tym skwarze panującym za oknem. Oczywiście, jak na złość, kiedy wybrałam się na wtorkowy egzamin, mając przy okazji zamiar po drodze właśnie nieco się wygrzać, pogoda się załamała. Chmury, deszcze, deszcz, chmury. Wczoraj też było nieciekawie. Dziś w mojej głowie pojawiają się pierwsze, nieśmiałe myśli o rozpoczęciu nauki na kolejny egzamin i co? Na niebie coraz mniej chmur, a słoneczko świeci coraz śmielej. I jak tu się nie denerwować? Pewnie, mogłabym wyjść na spacer w czasie przerwy, ale ja jestem z tych, którzy po odklejeniu się od notatek tępo wpatrują się w sufit. Prawdopodobnie, a nawet nie tyle prawdopodobnie, co na pewno będę musiała zmienić to podejście, bo zginę marnie. 

Dlatego tak bardzo nie lubię letniej sesji. Kiedy znajomi wrzucają zdjęcia z grilla, znad wody, a ja, zamiast rozkwitać jak wszystko wokół, gniję w domu. Jest jeszcze jednak druga strona medalu. Nie wysilam się przecież na darmo. Zdam jeden egzamin, drugi, trzeci i będę mogła odpocząć. Nacieszyć się słońcem. Wyżyć się na treningu. Dlatego warto czasem się pomęczyć i dać z siebie wszystko.

To także z powodu sesji tak mało mnie na blogu i u Was. Będziecie musieli mi wybaczyć, ale stan ten będzie utrzymywał się zapewne aż do końca czerwca, gdyż dopiero na początku lipca mam ostatni egzamin. Wrócę jednak ze zdwojoną siłą, gotowa do działania!