Jak poradzić sobie z uzależnieniem od słodyczy – moje sprawdzone sposoby

Miałam nadzieję dodać ten post znacznie wcześniej, lecz jak zwykle życie mocno zweryfikowało moje plany i musiałam poświęcić czas na uporanie się ze sprawami związanymi ze studiami, a nie chciałam napisać tego posta na szybko i byle jak, między jednym zadaniem a drugim. Stąd tak duża zwłoka, a zatem skoro musieliście tyle czekać, to już nie przynudzam zbyt długim wstępem o wszystkim i o niczym, tylko przechodzę do konkretów.

Źródło: http://d.webgenerator24.pl/k/r//e2/x0/6nk3dr4kww4kcogkgcccgwsg4og.600.jpg

W moim poprzednim poście mogliście przeczytać o tym, jak poradziłam sobie z uzależnieniem od słodyczy. Pochwaliłam się też tym, że nie jadłam słodyczy już przez 70 dni (dzisiaj to 82 dzień). Ponieważ na początku tego wyzwania byłam święcie przekonana, że nie dam rady i zaskoczyłam bardzo mile samą siebie, chciałabym podzielić się z Wami, moim zdaniem, całkiem dobrymi sposobami na to, by pomóc sobie w walce z zbyt wielką miłością do słodyczy.

ZNAJDŹ ODPOWIEDNIO SILNĄ MOTYWACJĘ!

Wcześniej podejmowałam już bardzo wiele prób nie tyle całkowitego rozstania się ze słodyczami, co chociaż ich ograniczenia. Raz szło mi lepiej, innym razem gorzej, czasem nie jadłam słodyczy przez miesiąc, by kiedy indziej rzucić się na nie jeszcze tego samego dnia, w którym powiedziałam sobie "dość". Wizja szczupłego, zdrowego ciała nie była dla mnie wystarczająco motywująca, wydawała mi się chyba po prostu zbyt odległa. To, że teraz nie jem słodyczy zawdzięczam tylko i wyłącznie mojemu chłopakowi oraz jego pomysłowi. Pewnego dnia wpadł on na pomysł zakładu, w którym to ja nie będę jeść słodyczy, a on pił alkoholu (żeby nic nie przeszkadzało mu w robieniu masy na siłowni). Wspominałam Wam już o tym niedługo po rozpoczęciu się tego zakładu, który stał się dla mnie wybawieniem od słodyczy. Przecież nie mogę przegrać! Nie mogę pokazać, że moja silna wola nie istnieje! Tym sposobem dziś mija mój 82 dzień bez słodyczy :) 

W związku z tym jeśli i Wasze poprzednie sposoby motywacji nie działały i w końcu sięgaliście po słodycze częściej, niż byście chcieli, polecam Wam uważniej rozejrzeć się dookoła, poszukać motywacji z prawdziwego zdarzenia – czegoś, co faktycznie będzie Was napędzać do działania. Możecie nawet uciec się do tego małego triku, jakim był zakład – wszystkie chwyty dozwolone, jeśli tylko mają zadziałać!

NIE ZAKŁADAJ, ŻE I TAK NIE DASZ RADY!

Ja początkowo w siebie nie wierzyłam. Byłam pewna, że nie wytrzymam bez słodyczy dwóch tygodni, a gdzie tam do 18 grudnia? Cóż, 18 grudnia już niedługo, a ja zupełnie dobrowolnie założyłam, że nie będę jadła słodyczy aż do świąt. Człowiek naprawdę nie wie, na co go stać i że kiedy już wyjdzie poza strefę komfortu, kiedy pokona pewną osobistą ścianę, to nagle wszystko stanie się możliwe. 

Nie bójcie się uwierzyć w siebie. Nie bójcie się powiedzieć sobie, że dacie radę. Wizualizujcie nie najczarniejsze scenariusze, ale te, w których osiągacie to, co sobie założyliście. Musicie wiedzieć, że możecie wszystko. Może nie uda się Wam za pierwszym razem ani za dziesiątym, za setnym może też nie, ale ten sto pierwszy raz może już okazać się tym, w którym osiągniecie sukces. Grunt to się nie poddawać, wciąż próbować, aż w końcu przyjdzie taka chwila, w której będziecie wystarczająco silni, by sobie poradzić (czy ja aby na pewno piszę TYLKO o słodyczach...?). 

PRZETRWAJ NAJGORSZY KRYZYS!

Często kiedy podejmujemy się jakiegoś wyzwania, odpuszczamy w momencie, w którym wydaje nam się, że już dłużej nie damy radu. Kluczowym sformułowaniem w tym zdaniu jest "wydaje nam się". Sama dotarłam do tego momentu, w którym myślałam, że się załamię, że sięgnę po czekoladę czy batonik. Dzieliło mnie od tego naprawdę niewiele, ale zacisnęłam zęby, walcząc nie tylko nawet o kolejny dzień bez słodyczy, co o kolejną godzinę. I w końcu, nie wiedzieć kiedy, kryzys minął. Było po nim. A ja, odkąd go przetrwałam, miałam coraz mniejszą ochotę na słodycze.

Pamiętajcie, że to Wasz umysł płata Wam figle. Że Wasze ciało tak naprawdę wcale tych słodyczy nie potrzebuje - to Wasza głowa się ich domaga, to Wam wydaje się, że są one Wam w tej danej chwili potrzebne, wręcz niezbędne. Jeżeli przetrwacie najgorszy kryzys, co jednoznaczne jest z tym, że pokonacie pułapki własnego umysłu, będzie łatwiej, a w miarę upływu czasu coraz lepiej. 

Wydaje mi się, że to trzy najważniejsze rzeczy, które sprawdziły się i odegrały kluczową rolę w moim przypadku. Nie chcę w tym momencie pisać o stosowaniu zdrowych zamienników słodyczy i innych tego poradach, gdyż wystarczająco wiele osób przede mną już o tym pisało. Jak możecie zauważyć, skupiłam się głownie na aspekcie psychologicznym tego problemu, choć psycholog ze mnie marny. Starałam się najpierw opisać, jak wyglądało to z mojego punktu widzenia, a później przekuć to na bardziej ogólne rady. Kto wie, może ktoś podobny do mnie faktycznie na tym skorzysta? Mam nadzieję, że te rady przydadzą się chociaż jednej osobie :)

Źródło: http://g.wieszjak.polki.pl/p/_wspolne/pliki_infornext/678000/fotolia_60040269_subscription_xl.jpg

Podsumowując, mogę powiedzieć, że za najważniejszą uważam drugą poradę. Wydawało mi się, że jestem przypadkiem beznadziejnym. Że nic nie zadziała. Że już zawsze słodycze będą niszczyć moje marzenia o pięknej sylwetce. I co? I udało mi się uporać z nimi w najmniej spodziewanym momencie. Dlatego nie smućcie się kolejną nieudaną próbą. Nie plujcie sobie w brodę, że znowu zjedliście za dużo czekolady. Zamiast rozpamiętywać i zbyt długo przeżywać porażkę, skupcie się na kolejnej próbie. Niech towarzyszy Wam myśl, że w końcu się uda :) Pewnie, potkniecie się jeszcze wiele razy, ale naprawdę, przyjdzie TEN moment i sobie poradzicie. Jedni będą czekali na niego dłużej, inni krócej, ale wydaje mi się, że dla każdego do sprawa indywidualna. Każdy z nas musi chyba po prostu dojrzeć do pewnej zmiany, nawet jeśli ma ona dotyczyć pozornie tak błahego tematu, jakim są słodycze.

Zostawiam Was z tym pozytywnym przesłaniem i zabieram się za nadrabianie zaległości na Waszych blogach :) Wybaczcie mi, że teraz rzadziej się na nich udzielam i komentuję, robię co w mojej mocy, by być na bieżąco z tym, co u Was słychać :)