Jak idzie mi powrót do formy?

Jeszcze nie tak dawno temu żaliłam się Wam, że w czasie sesji przybyło mi kilka centymetrów tu i ówdzie. A że nie mogłam dłużej wymawiać się nauką, przyszedł wreszcie czas, w którym należało wziąć się za siebie. Przyznam szczerze, że nie podjęłam w tym celu wielu drastycznych kroków, a jedynie wróciłam do regularnych treningów i ponownie zaczęłam zwracać większą uwagę na to, co jem. Z mojego jadłospisu staram się wykluczyć wszystko to, co niekoniecznie można uznać za zdrowe. Znowu zaprzyjaźniłam się z owsianką, coraz lepiej też wychodzi mi niejedzenie słodyczy. I powiem Wam, że tak naprawdę wszystko siedzi w naszej głowie. Już jakiś czas temu zauważyłam, że po niezdrowe przekąski oraz słodycze sięgam najczęściej nie dlatego, że mam na nie ochotę, ale dlatego, że mi się nudzi. Stąd kiedy tylko w mojej głowie pojawia się niecna myśl, by sięgnąć po coś słodkiego lub wydaje mi się, że zjadłabym coś dobrego, kiedy tak naprawdę wcale nie jestem głodna, szukam sobie po prostu bardziej zajmującego zajęcia i dziwnym trafem, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki przestaję myśleć o jedzeniu.

A propos ograniczeń tkwiących tylko i wyłącznie w naszym umyśle, ostatnio dużo się nad tym zastanawiam i wydaje mi się, że jeszcze pojawi się na ten temat osobny post. Obecnie często towarzyszy mi myśl "wyjść poza strefę komfortu". 

Jeśli chodzi o treningi, z zajęć dwa razy w tygodniu przerzuciłam się na zajęcia trzy razy w tygodniu – pomału kończy się okres wakacyjny, trenerzy wrócili z urlopów i znowu można ruszyć pełną parą. I kiedy teraz się nad tym zastanawiam, mam zdecydowanie mniejsze zakwasy niż przy trybie dwóch treningów funkcjonalnych w tygodniu. Byłam przekonana, że tym bardziej nie będę mogła się ruszać i nie będzie mięśnia, który nie będzie mnie bolał, a jest dokładnie na odwrót i co ciekawsze, zrobiłam nawet progres w ciężarze w zarzucie. Do tej pory pracowałam z samym gryfem, aż w poniedziałek się przełamałam i dołożyłam obciążenie, i co ciekawsze, ćwiczenie z nim nie sprawiło mi większych trudności, bo sam gryf już dawno temu był za lekki. 

Oprócz tego chciałam dorzucić jeszcze treningi w domu, ale panujące od dłuższego czasu temperatury skutecznie mnie do tego zniechęcają. Co prawda to tylko kolejna wymówka, gdyż na sali także ćwiczymy bez klimatyzacji i jakoś daję radę, choć po treningu mogę wykręcać koszulkę, ale akurat z tą konkretną wymówką jeszcze się nie uporałam, mam nadzieję, że to tylko kwestia czasu ;)

Nie zrobiłam jeszcze pomiarów, zostawię je na wrzesień. Dwa miesiące od mojego postanowienia, żeby doprowadzić się do porządku po sesji będą wystarczającym czasem, by zobaczyć efekty w obwodach, bo wizualnie już widzę, że jest lepiej. Na pewno bardzo poprawił się sam brzuch, głównie ze względu na moje coraz skuteczniejsze rozstania ze słodyczami. I tak właściwie to on jest moim wyznacznikiem postępów, gdy zawsze był dla mnie najbardziej problematyczny, choć wydaje mi się, że moje ramiona jakoś tak ładnie się zarysowały i coraz częściej przyglądam się im w lustrze ;) 

Podsumowując, jest dobrze. Najbardziej jestem zadowolona z mojego myślenia, które chyba wreszcie pomału, ale konsekwentnie przestawia się na właściwe tory. Teraz tylko muszę postarać się, by nie spocząć na laurach i należycie wykorzystać tą połowę wakacji, która mi została :)